zaterdag 20 december 2014

(20) Wy hout der nou fan om op un ander in te houen?

Hij sú Durk Gosses un fúst foar de kop houe en dan op syn harsens houe.

Ut kon su mar un sintsje út un Skandebankje fan Theo Kuipers weze.
Hier komt ut woard houe in twee betekenissen foar.

In ut Franekers kinne we houe in de betekenis fan ut Hollânse houden.
Ik hou nyt fan sprútsjes.
Hij hyld op met draven toen de boer um nyt mear achter de broek sat.
Krek as in ut Hollâns is dit ok in ôns taaltsje un sterk werkwoard wêrby de klank in de ferleden tiid ferandert.

Maar je kinne ok een foar de kop houe, of un hou foar de kop geve.
Dat woard houe komt fan ut Hollânse houwen (hakken) en is swak (dus geen klankferandering)
Hij houde der mar wat raar in om, sêge we at een un ferward ferhaal fertelde of un rommeltsje fan syn werk maakt het.


Sjouwe? Klauwe? Frouwen? Rauw?..... Lou loëne! Sonder w is ut mooi sat.


Wêrom skrive we frou en nyt frouw, gau en nyt gauw, troue en nyt trouwe, kaue en nyt kauwe?
Un nuchtere Franeker sil as antwoard un nije fraag stelle: Wêrom un w at we dy nyt noadug hewwe? Probear sjoue en sjouwe maar us ferskillend út te spreken... 

Hoarst wel? Geen ferskil. Dus dy w draagt niks bij an de útspraak. Dus hoefst um ok nyt te skriven.


Frizen hewwe der un halfslachtige oplossing foar: ou en au op ut eind is altyd sonder w (Hij wurket yn 'e bou). Anders met w (Dêr bouwe se un nije skoalle.). Mar dêr doën wij nyt an met.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten